Wszawica (łac. pediculosis) jest chorobą pasożytniczą, która dotykająca ludzi jak też zwierząt (ogólnie u ssaków). Polega ona na wywołaniu szeregu zmian skórnych przez występujące na jej powierzchni wszy.

Wszy są to niewielkie owady pozbawione skrzydeł, mające charakterystyczne spłaszczenie grzbietowo-brzuszne. Mają one kłująco-ssące narządy gębowe, za pomocą których dość łatwo są w stanie przebijać skórę żywiciela, by następnie żywić się jego krwią. Mają zredukowane oczy. Odnóża wszy (przednie i środkowe) są przystosowane do poruszania się wzdłuż włosów. U ludzi na skórze owłosionej występować mogą dwa różniące się między sobą rodzaje wszy: ludzka i łonowa (są to odmienne gatunki).

Ten gatunek wszy poza wspomnianym silnym spłaszczeniem grzbietowo-brzusznym charakteryzuje się krótką głową i skośnie ułożonymi na niej czułkami. Odnóża zakończone są haczykowatym pazurem. Wydłużony odwłok składa się z ośmiu segmentów. Dawniej rozróżniano dwa podgatunki wszy ludzkiej: głowową i odzieżową. Obecnie uznaje się je jednak za jeden gatunek. Jaja wszy ludzkiej (których samica składa około stu) mocowane są do włosów specjalną wydzieliną.

Należy ona do innej rodziny niż wesz ludzka. Różnią się przede wszystkim rozmiarem, budową oraz niektórymi innymi cechami. Przykładowo samica wszy łonowej składa około 50 jaj.

• Wszawica głowy

  Choroba wywoływana zakażeniem wszą ludzką. Przeważnie występuje u dzieci w wieku szkolnym.

• Wszawica łonowa

  Pasożyty atakują przeważnie okolice wzgórka łonowego. Mogą wystąpić rumienie i bąble w miejscach ukąszeń.

• Leczenie wszawicy

  Do leczenia wszwic stosuje się przede wszystkim permetrynę, cyklometikon oraz dimetykon lub lindan.